اثر اسیدهای آمینه بر رشد میکروسپوریوم ژیپسئوم و اپیدرموفیتون فلوکوزوم

زمینه و هدف: اسیدهای آمینه، اثرات متفاوتی بر رشد برخی از درماتوفیت ها دارند. بعضی ممکن است سبب افزایش و برخی دیگر باعــث مهــار رشــد آنهــا گردنــد. غلظت اسیدهای آمینه نیز فاکتور مهمی در اثرات آنها می باشد. در مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات اسیدهای آمینه بر رشد درماتوفیت ها، دو سوش ایرانی درماتوفیت شامل اپیدرموفیتون فلوکوزوم و میکروسپوریوم ژیپسئوم بررسی گردید. روش بررسی: این مطالعه از نوع مطالعات تجربی است. این دو نوع قارچ در محیط کشت سابروگلوکزآگار که از 23 اسید آمینه در غلظت های 1 و 1/0 گرم در دسی لیتر تهیه شده بودند، کشت داده شدند(هر کدام از نمونه ها سه بار تکرار گردید) و بعد از 2 هفته، قطر کلونی ها اندازه گیری شد و میانگین آنها با میانگین حاصل از گروه کنترل که از کشت درماتوفیت ها در محیط سابروگلوکزآگار بدون افزودن اسید آمینه تشکیل شده بود، مقایسه گردید. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که ال ـ سیستئین هیدروکلراید، ال ـ سیستئین، ال ـ اسید آسپارتیک، ال ـ اسیدگلوتامیک و دی ال ـ تریپتوفان بیش ترین اثرات را در مهار رشد درماتوفیت ها داشته و بقیه اسیدهای آمینه، اثرات مهاری ضعیف تری داشتند و حتی تعدادی باعث افزایش رشد درماتوفیت ها گردیدند. نتیجه گیری: میکروسپوریوم ژیپسئوم بیش تر از اپیدرموفیتون فلوکوزوم، تحت تاثیر اسیدهای آمینه قرار گرفت.